Carol en Ken, de huidige huiseigenaren, wisten dat hun achtertuin een ondergrondse schuilkelder had toen ze het huis kochten. ((lees zeker tot het einde om binnenkant te zien))
De ondergrondse bunker was gebouwd tijdens intense jaren.
Wat ze niet wisten, en wat ze pas zouden leren toen ze meer dan tien jaar later het waagden, was dat de vorige huiseigenaar de bunker had gevuld met voedsel en overlevingsbenodigdheden.
Ze zouden niets van deze informatie te weten komen totdat ze daadwerkelijk de bunker binnengingen en zelf rondkeken.
Ze zouden hier niets van weten totdat ze echt naar binnengingen en zelf een kijkje zouden nemen.
Volgens de informatie die is aangeleverd, lijkt het erop dat ze de hele tijd op het idee hebben gewerkt dat het gewoon een lege achtertuin was.
Na het verwijderen van het aanzienlijke metalen slot dat bij de ingang van de bunker was geïnstalleerd, konden ze eindelijk toegang krijgen tot het verborgen interieur van de structuur.
Toen ze eenmaal binnen waren, vonden ze waterdichte containers gevuld met overtollig militair materieel drijvend in water dat anderhalve meter diep was.
Ongeacht hoe oud of gebruikt de dingen waren, alle componenten die in de dozen zaten, waren in onberispelijke staat.
Agenten werden gestuurd om een onderzoek in te stellen naar de zaak, omdat op sommige dozen markeringen stonden die suggereerden dat de inhoud van de dozen gevaarlijk zou kunnen zijn.
Dit deed de agenten vermoeden dat de inhoud van de dozen mogelijk de veiligheid in twijfel konden stellen.
Aan de andere kant bevatten de containers niets dat als gevaarlijk of schadelijk zou kunnen worden beschouwd voor iedereen die de inhoud van de containers consumeerde.
Ze identificeren de drank in kwestie als punch.
“Het werd geleverd met alles wat men zich had kunnen voorstellen in een fallout-bunker die in de jaren zestig was gebouwd.”
Anders gezegd, het omvat alles wat je in een opvangcentrum zou willen hebben als je van plan was daar twee weken achter elkaar te blijven.
Dit komt omdat schuilplaatsen vaak worden gebruikt als tijdelijke woningen voor daklozen. Dit omvat verbruiksartikelen en niet-verbruiksartikelen zoals voedsel, kleding, medische benodigdheden, gereedschap en batterijen voor zaklampen.
De familie kwam tot de conclusie dat ze het voedsel of de materialen niet zouden kunnen gebruiken, dus kwamen ze tot de conclusie dat het beter was om ze in plaats daarvan te schenken.
De stad die ongeveer 100 kilometer ten noorden ligt, is de thuisbasis van bijna 26.000 mensen.
Ze waren succesvol in het weerstaan van de noodzaak om het voedsel dat ze kregen te proeven en ze kozen ervoor niet toe te geven aan de verleiding.
Ondanks het feit dat “alles in orde leek te zijn”, werd citeerden ze:
“je weet maar nooit”
Het geleverde materiaal ondersteunt deze bewering.
De expositie is tot en met de laatste dag van de maand april voor het publiek te zien, gezien ze alles schenken.
Het bouwen van ondergrondse schuilplaatsen in de werven van mensen om hun gezin te beschermen tegen activiteiten van buiten af.
De uitvoerend directeur van de historische groep, vergeleek de ervaring van het krijgen van de inhoud van de bunker van de familie met het openen van een tijdcapsule toen ze zich de indruk herinnerde dat ze de inhoud van de bunker van de familie had ontvangen.
Tijdens haar beschrijving van de reis ging ze in detail over de gebeurtenissen die ze had gezien.
Het idee dat je iets zou kunnen openen en ergens het jaartal 1960 verborgen zou vinden, deed haar huiveren.
Ze werd overweldigd door de mogelijkheid. Ze vond het een heel intrigerend onderwerp om over te leren.
In de jaren vijftig moedigde de federale overheid actief de bouw van schuilkelders aan als een methode om burgers te beschermen.
Mensen waren zich ervan bewust dat niemand een directe aanslag zou kunnen overleven; maar ze voelden dat ze de gevolgen die ergens anders plaatsvond, konden overleven.
“Het plan was, althans voor mensen in de stad, dat in het geval dat er iets zou plaatsvinden en de radioactieve besmetting zich over dit deel van de staat zou verspreiden, de mensen zich in hun onderdak voor een periode van twee weken”, aldus Kercher.
“Dit is het scenario dat zich op zijn minst zou voordoen voor de mensen die in de stad wonen.
De regering verwachtte dat na een periode van veertien dagen de omstandigheden aanzienlijk zouden zijn verbeterd tot het punt waarop het gepast zou zijn om de operaties weer op te starten.
Ondanks het feit dat deze organisaties de oprichting van schuilkelders steunden als een techniek om mensen te beschermen tegen straling, merkte ze op dat evacuatie de primaire strategie was die burgerbeschermingsgroepen in de jaren vijftig gebruikten.
Dit is het resultaat van de aanzienlijke sommen geld die moesten worden besteed aan de bouw van schuilkelders en de aankoop van de essentiële benodigdheden.
Volgens de gegevens die door de stad zijn bijgehouden, is de schuilkelder die op het terrein van de familie te vinden is naar verluidt gebouwd in het jaar 1960.
Uit de documenten die door de stad zijn bewaard blijkt dit het geval te zijn.
Door de manier waarop de planning verloopt, loopt hij al voor op het spel wat betreft de huidige interesse die mensen hebben bij opvangcentra.
De bewering van is gebaseerd op het feit dat het gezin in hetzelfde huis woonde.
De bouwer begon met het bouwen van de betonnen schuilplaats door een ruimte in zijn achtertuin uit te graven.
Nadat de schuilplaats klaar was, rustte ze deze uit met een gefilterd ventilatiesysteem, elektrische kabels en een telefoonaansluiting.
Daarnaast hebben ze een aansluiting voor de telefoon opgezet.
Daarna bekabelde ze de schuilruimte om ruimte te maken voor een telefoonlijn en andere bedradingen.
De bunker werd beschreven als:
”Een respectabele plek om twee weken te blijven.”
Hij merkte verder op dat het gebied “absoluut een geweldige plek was om twee weken te bewonen”, en hij was erg enthousiast over de locatie.
De familie schuilkelder, die in 1959 door de regering werd vrijgegeven, diende als basis voor de inrichting van de schuilkelder, die voldeed aan de normen die in de krant stonden.
De informatie in kwestie is ter beschikking gesteld van het grote publiek door de autoriteiten die verantwoordelijk waren voor de verspreiding ervan.
“Als je jezelf tegen de elementen wilt beschermen, is het in je eigen belang om je eigen verdedigingswerken te creëren. “Als je een schuilplaats bouwt, hoef je je geen zorgen te maken over je eigen veiligheid.”
“Ik weet niet of dit alleen was om het publiek te kalmeren of dat ze echt dachten dat je jezelf zou redden door het op deze manier te doen.”
Het is mogelijk voor een persoon om de ondergrondse schuilplaats te betreden door eerst het luik te ontgrendelen en vervolgens een ladder van metalen sporten in een smalle buis af te dalen.
Dit zou de meest efficiënte manier zijn om het de bunker binnen te gaan.
Ze zouden een kamer binnengaan die twee bij drie meter was toen ze daar aankwamen nadat ze aan het einde van de gang naar links waren gegaan.
Als ze daar aankwamen, zou de gang eindigen. Deze kamer zou fungeren als het laatste controlepunt voordat ze uiteindelijk op de bestemming aankomen.
De noodopvang was uitgerust met stapelbedden die vergelijkbaar waren met die in militaire kazernes, een kinderbed, emmers van vijf gallon water, een kampvuur, een oven, een kookplaat, een koffiepot, keukengerei, een kachel, een lantaarn, vloerlampen, een opklapbaar toilet met aankoppelbare tassen en vuilnisbakken.
In de kelder was naast de eerder genoemde items ook een kachel opgenomen.
De luchtdichte containers werden gebruikt om een verscheidenheid aan dingen op te slaan, waaronder kleding, beddengoed, voedsel, mokken, borden, servetten, gereedschap, zaklampen, batterijen, kaarsen, medische benodigdheden, persoonlijke verzorgingsproducten, een telefoonboek, een eetlustremmer, jacht apparatuur en een draagbare geigerteller om de stralingsniveaus te controleren
Vanwege de onaanvaardbaar hoge kosten die gepaard gingen met het bieden van huisvesting voor gezinnen, was het buitengewoon moeilijk om een plek voor hen te vinden.
Volgens Lang is het aantal van deze soorten dat op dit moment nog op deze locatie leeft voor zover ze weten niet bekend.
Bekijk hieronder de binnenkant van de schuilkelder en deel het met vrienden en familie op Facebook/Whatsapp:
Als je vond dat dit artikel nuttig was, overweeg dan om het door te sturen naar je dierbaren en goede vrienden.